złodziej

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish złodziej, from Proto-Slavic *zъlodějь. By surface analysis, zło (“evil”) +‎ -dziej (“-doer”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzwɔ.d͡ʑɛj/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔd͡ʑɛj
• Syllabification: zło‧dziej

Noun

złodziej m pers (female equivalent złodziejka, diminutive złodziejaszek)

1. (crime) thief (one who carries out theft)

   Synonyms: see Thesaurus:złodziej

Declension

Declension of złodziej

	singular	plural
nominative	złodziej	złodzieje
genitive	złodzieja	złodziei/złodziejów
dative	złodziejowi	złodziejom
accusative	złodzieja	złodziei/złodziejów
instrumental	złodziejem	złodziejami
locative	złodzieju	złodziejach
vocative	złodzieju	złodzieje

Derived terms

adjective

• złodziejski

 

noun

• złodziejstwo

 

Further reading

• złodziej in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• złodziej in Polish dictionaries at PWN