zapowiadacz
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
From zapowiadać + -acz. First attested in 1811.[1]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
zapowiadacz m pers (female equivalent zapowiadaczka)
- (colloquial) announcer (person who narrates, especially radio or television programs)
- (obsolete) foreseer
- (obsolete) orderer, requester
Declension[edit]
Declension of zapowiadacz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | zapowiadacz | zapowiadacze |
| genitive | zapowiadacza | zapowiadaczy |
| dative | zapowiadaczowi | zapowiadaczom |
| accusative | zapowiadacza | zapowiadaczy |
| instrumental | zapowiadaczem | zapowiadaczami |
| locative | zapowiadaczu | zapowiadaczach |
| vocative | zapowiadaczu | zapowiadacze |
Related terms[edit]
adjective
nouns
verbs
- powiedzieć pf, powiadać impf
- zapowiedzieć pf, zapowiadać impf
References[edit]
- ^ Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zapowiadacz”, in Słownik języka polskiego[1]
Further reading[edit]
- zapowiadacz in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861) “zapowiadacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zapowiadacz”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 8, Warsaw, page 228
- zapowiadacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego