zuinig

Dutch

Etymology

From Middle Dutch sunich.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzœy̯.nəx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zui‧nig

Adjective

zuinig (comparative zuiniger, superlative zuinigst)

1. economical, careful with expenses
2. efficient, not wasteful

   Een zuinige motor ontziet beurs en milieu

   An efficient engine spares wallet and environment

3. with a not lenient, sober attitude

Inflection

Declension of zuinig
uninflected	zuinig
inflected	zuinige
comparative	zuiniger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		zuinig	zuiniger	het zuinigst het zuinigste
indefinite	m./f. sing.	zuinige	zuinigere	zuinigste
	n. sing.	zuinig	zuiniger	zuinigste
	plural	zuinige	zuinigere	zuinigste
definite		zuinige	zuinigere	zuinigste
partitive		zuinigs	zuinigers	—

Derived terms

• bezuinigen
  • wegbezuinigen
• uitzuinigen
• zuinigheid
• zuinigjes

See also

• gierig