împăciuitorism
Jump to navigation
Jump to search
Romanian[edit]
Etymology[edit]
From împăciuitor + -ism.
Noun[edit]
împăciuitorism n (uncountable)
Declension[edit]
Declension of împăciuitorism
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) împăciuitorism | împăciuitorismul | (niște) împăciuitorisme | împăciuitorismele |
genitive/dative | (unui) împăciuitorism | împăciuitorismului | (unor) împăciuitorisme | împăciuitorismelor |
vocative | împăciuitorismule | împăciuitorismelor |