örvænting
Jump to navigation
Jump to search
Icelandic[edit]
Etymology[edit]
From örvænta (“to despair”) + -ing.
Noun[edit]
örvænting f (genitive singular örvæntingar, no plural)
Declension[edit]
declension of örvænting
f-s1 | singular | |
---|---|---|
indefinite | definite | |
nominative | örvænting | örvæntingin |
accusative | örvæntingu | örvæntinguna |
dative | örvæntingu | örvæntingunni |
genitive | örvæntingar | örvæntingarinnar |