świekra

Old Polish

Alternative forms

• świekrew, świekry, świokra

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *svekrỳ.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɕfjɛkra/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɕfjɛkra/

Noun

świekra f

1. mother-in-law
   • 1930 [c. 1455], “Ruth”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 1, 14:

     Orffa czalowawszi swyekrew (socrum) wrocy syø, ale Ruth dzerszala syø swyekrwye (socrui) swey

     [Orfa całowawszy świekrew (socrum) wroci się, ale Rut dzierżała się świekrwie (socrui) swej]

Descendants

• Polish: (archaic) świekra

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “świekra”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɕfjɛk.ra/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛkra
• Syllabification: świek‧ra

Etymology 1

Inherited from Old Polish świekry.

Noun

świekra f (male equivalent świekier)

1. (archaic) mother-in-law (the mother of one's husband)

   Synonym: teściowa

Declension

Declension of świekra

	singular	plural
nominative	świekra	świekry
genitive	świekry	świekr
dative	świekrze	świekrom
accusative	świekrę	świekry
instrumental	świekrą	świekrami
locative	świekrze	świekrach
vocative	świekro	świekry

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

świekra m pers

1. genitive/accusative singular of świekier

Further reading

• świekra in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• świekra in Polish dictionaries at PWN