Περγαμηνός

Ancient Greek

Etymology

From Πέργαμον (Pérgamon) +‎ -ηνός (-ēnós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /per.ɡa.mɛː.nós/ → /per.ɣa.miˈnos/ → /per.ɣa.miˈnos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /per.ɡa.mɛː.nós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /per.ɡa.me̝ˈnos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /per.ɣa.miˈnos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /per.ɣa.miˈnos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /per.ɣa.miˈnos/

Adjective

Περγᾰμηνός • (Pergamēnós) m (feminine Περγᾰμηνή, neuter Περγᾰμηνόν); first/second declension

1. Pergamene

Declension

First and second declension of Περγᾰμηνός; Περγᾰμηνή; Περγᾰμηνόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		Περγᾰμηνός Pergamēnós	Περγᾰμηνή Pergamēnḗ	Περγᾰμηνόν Pergamēnón		Περγᾰμηνώ Pergamēnṓ	Περγᾰμηνᾱ́ Pergamēnā́	Περγᾰμηνώ Pergamēnṓ		Περγᾰμηνοί Pergamēnoí	Περγᾰμηναί Pergamēnaí	Περγᾰμηνᾰ́ Pergamēná
Genitive		Περγᾰμηνοῦ Pergamēnoû	Περγᾰμηνῆς Pergamēnês	Περγᾰμηνοῦ Pergamēnoû		Περγᾰμηνοῖν Pergamēnoîn	Περγᾰμηναῖν Pergamēnaîn	Περγᾰμηνοῖν Pergamēnoîn		Περγᾰμηνῶν Pergamēnôn	Περγᾰμηνῶν Pergamēnôn	Περγᾰμηνῶν Pergamēnôn
Dative		Περγᾰμηνῷ Pergamēnôi	Περγᾰμηνῇ Pergamēnêi	Περγᾰμηνῷ Pergamēnôi		Περγᾰμηνοῖν Pergamēnoîn	Περγᾰμηναῖν Pergamēnaîn	Περγᾰμηνοῖν Pergamēnoîn		Περγᾰμηνοῖς Pergamēnoîs	Περγᾰμηναῖς Pergamēnaîs	Περγᾰμηνοῖς Pergamēnoîs
Accusative		Περγᾰμηνόν Pergamēnón	Περγᾰμηνήν Pergamēnḗn	Περγᾰμηνόν Pergamēnón		Περγᾰμηνώ Pergamēnṓ	Περγᾰμηνᾱ́ Pergamēnā́	Περγᾰμηνώ Pergamēnṓ		Περγᾰμηνούς Pergamēnoús	Περγᾰμηνᾱ́ς Pergamēnā́s	Περγᾰμηνᾰ́ Pergamēná
Vocative		Περγᾰμηνέ Pergamēné	Περγᾰμηνή Pergamēnḗ	Περγᾰμηνόν Pergamēnón		Περγᾰμηνώ Pergamēnṓ	Περγᾰμηνᾱ́ Pergamēnā́	Περγᾰμηνώ Pergamēnṓ		Περγᾰμηνοί Pergamēnoí	Περγᾰμηναί Pergamēnaí	Περγᾰμηνᾰ́ Pergamēná
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		Περγᾰμηνῶς Pergamēnôs				Περγᾰμηνότερος Pergamēnóteros				Περγᾰμηνότᾰτος Pergamēnótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: pergamēnus

Further reading

• Περγαμηνός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “Περγαμηνός”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,021