ανεκλάλητος

See also: ἀνεκλάλητος

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek ἀνεκλάλητος (aneklálētos) from ἀν- (an-, form of alpha privative) -modern αν- (an-)- + ἐκλαλέω (eklaléō, “speak out”), ἐκλαλη- (eklalē-) + suffix for verbal adjectives -τος (-tos).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.neˈkla.li.tos/
• Hyphenation: α‧νε‧κλά‧λη‧τος

Adjective

ανεκλάλητος • (aneklálitos) m (feminine ανεκλάλητη, neuter ανεκλάλητο)

1. (learned) inexpressible, indescribable (eg joy)

   Synonyms: ανείπωτος (aneípotos), απερίγραπτος (aperígraptos), ανομολόγητος (anomológitos) Literally a synonym, but with negative connotations: ανεκδιήγητος (anekdiígitos).

Declension

Declension of ανεκλάλητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανεκλάλητος •	ανεκλάλητη •	ανεκλάλητο •	ανεκλάλητοι •	ανεκλάλητες •	ανεκλάλητα •
genitive	ανεκλάλητου •	ανεκλάλητης •	ανεκλάλητου •	ανεκλάλητων •	ανεκλάλητων •	ανεκλάλητων •
accusative	ανεκλάλητο •	ανεκλάλητη •	ανεκλάλητο •	ανεκλάλητους •	ανεκλάλητες •	ανεκλάλητα •
vocative	ανεκλάλητε •	ανεκλάλητη •	ανεκλάλητο •	ανεκλάλητοι •	ανεκλάλητες •	ανεκλάλητα •

Further reading

• ανεκλάλητος - Georgakas, Demetrius, 1908-1990 (1960-2009) A Modern Greek-English Dictionary [MGED online, 2009. letter α only], Centre for the Greek language