γενησομένῃ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.nɛː.so.mé.nɛːi̯/ → /ʝe.ni.soˈme.ni/ → /ʝe.ni.soˈme.ni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.nɛː.so.mé.nɛːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ne̝.soˈme.ne̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.ni/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.ni/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.ni/

Participle

γενησομένῃ • (genēsoménēi)

1. feminine dative singular of γενησόμενος (genēsómenos)