γεννησαμένη

See also: γεννησαμένῃ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡen.nɛː.sa.mé.nɛː/ → /ʝen.ni.saˈme.ni/ → /ʝe.ni.saˈme.ni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡen.nɛː.sa.mé.nɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡen.ne̝.saˈme.ne̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝen.ni.saˈme.ni/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝen.ni.saˈme.ni/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ni.saˈme.ni/

Participle

γεννησᾰμένη • (gennēsaménē)

1. feminine nominative/vocative singular of γεννησᾰ́μενος (gennēsámenos)