γιγνόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡi.ɡnó.me.nos/ → /ʝiˈɣno.me.nos/ → /ʝiˈɣno.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡi.ɡnó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡiˈɡno.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝiˈɣno.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝiˈɣno.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝiˈɣno.me.nos/

Participle

γῐγνόμενος • (gignómenos) m (feminine γῐγνομένη, neuter γῐγνόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of γῐ́γνομαι (gígnomai)

Declension

First and second declension of γῐγνόμενος; γῐγνομένη; γῐγνόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		γῐγνόμενος gignómenos	γῐγνομένη gignoménē	γῐγνόμενον gignómenon		γῐγνομένω gignoménō	γῐγνομένᾱ gignoménā	γῐγνομένω gignoménō		γῐγνόμενοι gignómenoi	γῐγνόμεναι gignómenai	γῐγνόμενᾰ gignómena
Genitive		γῐγνομένου gignoménou	γῐγνομένης gignoménēs	γῐγνομένου gignoménou		γῐγνομένοιν gignoménoin	γῐγνομέναιν gignoménain	γῐγνομένοιν gignoménoin		γῐγνομένων gignoménōn	γῐγνομένων gignoménōn	γῐγνομένων gignoménōn
Dative		γῐγνομένῳ gignoménōi	γῐγνομένῃ gignoménēi	γῐγνομένῳ gignoménōi		γῐγνομένοιν gignoménoin	γῐγνομέναιν gignoménain	γῐγνομένοιν gignoménoin		γῐγνομένοις gignoménois	γῐγνομέναις gignoménais	γῐγνομένοις gignoménois
Accusative		γῐγνόμενον gignómenon	γῐγνομένην gignoménēn	γῐγνόμενον gignómenon		γῐγνομένω gignoménō	γῐγνομένᾱ gignoménā	γῐγνομένω gignoménō		γῐγνομένους gignoménous	γῐγνομένᾱς gignoménās	γῐγνόμενᾰ gignómena
Vocative		γῐγνόμενε gignómene	γῐγνομένη gignoménē	γῐγνόμενον gignómenon		γῐγνομένω gignoménō	γῐγνομένᾱ gignoménā	γῐγνομένω gignoménō		γῐγνόμενοι gignómenoi	γῐγνόμεναι gignómenai	γῐγνόμενᾰ gignómena
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.