δεδαϊγμένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /de.da.iŋ.mé.nos/ → /ðe.ða.iɣˈme.nos/ → /ðe.ða.iɣˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /de.da.iŋ.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /de.da.iɡˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðe.ða.iɣˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðe.ða.iɣˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðe.ða.iɣˈme.nos/

Participle

δεδᾰϊγμένος • (dedaïgménos) m (feminine δεδᾰϊγμένη, neuter δεδᾰϊγμένον); first/second declension

1. perfect mediopassive participle of δαΐζω (daḯzō)

Declension

First and second declension of δεδᾰϊγμένος; δεδᾰϊγμένη; δεδᾰϊγμένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δεδᾰϊγμένος dedaïgménos	δεδᾰϊγμένη dedaïgménē	δεδᾰϊγμένον dedaïgménon		δεδᾰϊγμένω dedaïgménō	δεδᾰϊγμένᾱ dedaïgménā	δεδᾰϊγμένω dedaïgménō		δεδᾰϊγμένοι dedaïgménoi	δεδᾰϊγμέναι dedaïgménai	δεδᾰϊγμένᾰ dedaïgména
Genitive		δεδᾰϊγμένου dedaïgménou	δεδᾰϊγμένης dedaïgménēs	δεδᾰϊγμένου dedaïgménou		δεδᾰϊγμένοιν dedaïgménoin	δεδᾰϊγμέναιν dedaïgménain	δεδᾰϊγμένοιν dedaïgménoin		δεδᾰϊγμένων dedaïgménōn	δεδᾰϊγμένων dedaïgménōn	δεδᾰϊγμένων dedaïgménōn
Dative		δεδᾰϊγμένῳ dedaïgménōi	δεδᾰϊγμένῃ dedaïgménēi	δεδᾰϊγμένῳ dedaïgménōi		δεδᾰϊγμένοιν dedaïgménoin	δεδᾰϊγμέναιν dedaïgménain	δεδᾰϊγμένοιν dedaïgménoin		δεδᾰϊγμένοις dedaïgménois	δεδᾰϊγμέναις dedaïgménais	δεδᾰϊγμένοις dedaïgménois
Accusative		δεδᾰϊγμένον dedaïgménon	δεδᾰϊγμένην dedaïgménēn	δεδᾰϊγμένον dedaïgménon		δεδᾰϊγμένω dedaïgménō	δεδᾰϊγμένᾱ dedaïgménā	δεδᾰϊγμένω dedaïgménō		δεδᾰϊγμένους dedaïgménous	δεδᾰϊγμένᾱς dedaïgménās	δεδᾰϊγμένᾰ dedaïgména
Vocative		δεδᾰϊγμένε dedaïgméne	δεδᾰϊγμένη dedaïgménē	δεδᾰϊγμένον dedaïgménon		δεδᾰϊγμένω dedaïgménō	δεδᾰϊγμένᾱ dedaïgménā	δεδᾰϊγμένω dedaïgménō		δεδᾰϊγμένοι dedaïgménoi	δεδᾰϊγμέναι dedaïgménai	δεδᾰϊγμένᾰ dedaïgména
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.