διδόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.dó.me.nos/ → /ðiˈðo.me.nos/ → /ðiˈðo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.dó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /diˈdo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðiˈðo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðiˈðo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðiˈðo.me.nos/

Participle

δῐδόμενος • (didómenos) m (feminine δῐδομένη, neuter δῐδόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of δίδωμι (dídōmi)

Declension

First and second declension of δῐδόμενος; δῐδομένη; δῐδόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δῐδόμενος didómenos	δῐδομένη didoménē	δῐδόμενον didómenon		δῐδομένω didoménō	δῐδομένᾱ didoménā	δῐδομένω didoménō		δῐδόμενοι didómenoi	δῐδόμεναι didómenai	δῐδόμενᾰ didómena
Genitive		δῐδομένου didoménou	δῐδομένης didoménēs	δῐδομένου didoménou		δῐδομένοιν didoménoin	δῐδομέναιν didoménain	δῐδομένοιν didoménoin		δῐδομένων didoménōn	δῐδομένων didoménōn	δῐδομένων didoménōn
Dative		δῐδομένῳ didoménōi	δῐδομένῃ didoménēi	δῐδομένῳ didoménōi		δῐδομένοιν didoménoin	δῐδομέναιν didoménain	δῐδομένοιν didoménoin		δῐδομένοις didoménois	δῐδομέναις didoménais	δῐδομένοις didoménois
Accusative		δῐδόμενον didómenon	δῐδομένην didoménēn	δῐδόμενον didómenon		δῐδομένω didoménō	δῐδομένᾱ didoménā	δῐδομένω didoménō		δῐδομένους didoménous	δῐδομένᾱς didoménās	δῐδόμενᾰ didómena
Vocative		δῐδόμενε didómene	δῐδομένη didoménē	δῐδόμενον didómenon		δῐδομένω didoménō	δῐδομένᾱ didoménā	δῐδομένω didoménō		δῐδόμενοι didómenoi	δῐδόμεναι didómenai	δῐδόμενᾰ didómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δῐδομένως didoménōs				δῐδομενώτερος didomenṓteros				δῐδομενώτᾰτος didomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.