μαρτυρημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of μαρτυρούμαι (martyroúmai) and μαρτυριέμαι (martyriémai), passive forms of μαρτυρώ and μαρτυράω respectively.

Pronunciation

• IPA^(key): /maɾ.ti.ɾiˈme.nos/
• Hyphenation: μαρ‧τυ‧ρη‧μέ‧νος

Participle

μαρτυρημένος • (martyriménos) m (feminine μαρτυρημένη, neuter μαρτυρημένο)

1. testified
2. betrayed, revealed
3. (linguistics, grammar) attested

   Antonym: αμάρτυρος (amártyros)

Declension

Declension of μαρτυρημένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μαρτυρημένος •	μαρτυρημένη •	μαρτυρημένο •	μαρτυρημένοι •	μαρτυρημένες •	μαρτυρημένα •
genitive	μαρτυρημένου •	μαρτυρημένης •	μαρτυρημένου •	μαρτυρημένων •	μαρτυρημένων •	μαρτυρημένων •
accusative	μαρτυρημένο •	μαρτυρημένη •	μαρτυρημένο •	μαρτυρημένους •	μαρτυρημένες •	μαρτυρημένα •
vocative	μαρτυρημένε •	μαρτυρημένη •	μαρτυρημένο •	μαρτυρημένοι •	μαρτυρημένες •	μαρτυρημένα •