πειρητίζω

Ancient Greek

Etymology

Formally from *πειρητής (*peirētḗs) (Epic/Ionic form of πειρᾱτής (peirātḗs, “brigand, pirate”)), + -ίζω (-ízō). However the semantics do not correlate with the specialized meaning of the noun, as this verb is simply a synonym of πειράω (peiráō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /peː.rɛː.tíz.dɔː/ → /pi.riˈti.zo/ → /pi.riˈti.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.rɛː.tíz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pi.re̝ˈti.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pi.riˈti.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pi.riˈti.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.riˈti.zo/

Verb

πειρητίζω • (peirētízō)

1. (Epic) to try, test

Conjugation

   Present: πειρητίζω, πειρητίζομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πειρητίζω	πειρητίζεις	πειρητίζει	πειρητίζετον	πειρητίζετον	πειρητίζομεν	πειρητίζετε	πειρητίζουσῐ(ν)
	subjunctive	πειρητίζω, πειρητίζωμῐ	πειρητίζῃς, πειρητίζῃσθᾰ	πειρητίζῃ, πειρητίζῃσῐ	πειρητίζητον	πειρητίζητον	πειρητίζωμεν	πειρητίζητε	πειρητίζωσῐ(ν)
	optative	πειρητίζοιμῐ	πειρητίζοισ(θᾰ)	πειρητίζοι	πειρητίζοιτον	πειρητιζοίτην	πειρητίζοιμεν	πειρητίζοιτε	πειρητίζοιεν
	imperative		πειρήτιζε	πειρητιζέτω	πειρητίζετον	πειρητιζέτων		πειρητίζετε	πειρητιζόντων
middle/ passive	indicative	πειρητίζομαι	πειρητίζεαι	πειρητίζεται	πειρητίζεσθον	πειρητίζεσθον	πειρητιζόμε(σ)θᾰ	πειρητίζεσθε	πειρητίζονται
	subjunctive	πειρητίζωμαι	πειρητίζηαι	πειρητίζηται	πειρητίζησθον	πειρητίζησθον	πειρητιζώμε(σ)θᾰ	πειρητίζησθε	πειρητίζωνται
	optative	πειρητιζοίμην	πειρητίζοιο	πειρητίζοιτο	πειρητίζοισθον	πειρητιζοίσθην	πειρητιζοίμε(σ)θᾰ	πειρητίζοισθε	πειρητιζοίᾰτο
	imperative		πειρητίζεο	πειρητιζέσθω	πειρητίζεσθον	πειρητιζέσθων		πειρητίζεσθε	πειρητιζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πειρητίζειν/πειρητιζέμεν(αι)/πειρητιζμέναι				πειρητίζεσθαι
participle	m	πειρητίζων				πειρητιζόμενος
	f	πειρητίζουσᾰ				πειρητιζομένη
	n	πειρητῖζον				πειρητιζόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπειρήτιζον, ἐπειρητιζόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπειρήτιζον	ἐπειρήτιζες	ἐπειρήτιζε(ν)	ἐπειρητίζετον	ἐπειρητιζέτην	ἐπειρητίζομεν	ἐπειρητίζετε	ἐπειρήτιζον
middle/ passive	indicative	ἐπειρητιζόμην	ἐπειρητίζου	ἐπειρητίζετο	ἐπειρητίζεσθον	ἐπειρητιζέσθην	ἐπειρητιζόμε(σ)θᾰ	ἐπειρητίζεσθε	ἐπειρητίζοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “πειρητίζω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• πειρητίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πειρητίζω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “πειρητίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press