πευκέδανος

See also: πευκεδανός

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /peu̯.ké.da.nos/ → /peɸˈce.ða.nos/ → /pefˈce.ða.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /peu̯.ké.da.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pewˈke.da.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /peɸˈce.ða.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pefˈce.ða.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pefˈce.ða.nos/

Noun

πευκέδᾰνος • (peukédanos) f (genitive πευκεδᾰ́νου); second declension

1. Alternative form of πευκέδανον (peukédanon)

Declension

Second declension of ἡ πευκέδᾰνος; τῆς πευκεδᾰ́νου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πευκέδᾰνος hē peukédanos	τὼ πευκεδᾰ́νω tṑ peukedánō	αἱ πευκέδᾰνοι hai peukédanoi
Genitive	τῆς πευκεδᾰ́νου tês peukedánou	τοῖν πευκεδᾰ́νοιν toîn peukedánoin	τῶν πευκεδᾰ́νων tôn peukedánōn
Dative	τῇ πευκεδᾰ́νῳ têi peukedánōi	τοῖν πευκεδᾰ́νοιν toîn peukedánoin	ταῖς πευκεδᾰ́νοις taîs peukedánois
Accusative	τὴν πευκέδᾰνον tḕn peukédanon	τὼ πευκεδᾰ́νω tṑ peukedánō	τᾱ̀ς πευκεδᾰ́νους tā̀s peukedánous
Vocative	πευκέδᾰνε peukédane	πευκεδᾰ́νω peukedánō	πευκέδᾰνοι peukédanoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “πευκέδανος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press