τετριμμένον

See also: τετριμμένων and τετριμμένο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.trim.mé.non/ → /te.trimˈme.non/ → /te.triˈme.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.trim.mé.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.trimˈme.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.trimˈme.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.trimˈme.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.triˈme.non/

Participle

τετρῐμμένον • (tetrimménon)

1. inflection of τετρῐμμένος (tetrimménos):
   1. accusative singular masculine
   2. nominative/accusative/vocative singular neuter