τετριμμένω

See also: τετριμμένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.trim.mé.nɔː/ → /te.trimˈme.no/ → /te.triˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.trim.mé.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.trimˈme.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.trimˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.trimˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.triˈme.no/

Participle

τετρῐμμένω • (tetrimménō)

1. nominative/accusative/vocative dual masculine/neuter of τετρῐμμένος (tetrimménos)