τυχοδιώκτης

Greek

Noun

τυχοδιώκτης • (tychodióktis) m (plural τυχοδιώκτες, feminine τυχοδιώκτρια)

1. adventurer, chancer

Declension

Declension of τυχοδιώκτης

	singular	plural
nominative	τυχοδιώκτης •	τυχοδιώκτες •
genitive	τυχοδιώκτη •	τυχοδιωκτών •
accusative	τυχοδιώκτη •	τυχοδιώκτες •
vocative	τυχοδιώκτη •	τυχοδιώκτες •

Further reading

• “τυχοδιώκτης”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998