انبهر
Jump to navigation
Jump to search
Arabic[edit]
Root |
---|
ب ه ر (b-h-r) |
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
اِنْبَهَرَ • (inbahara) VII, non-past يَنْبَهِرُ (yanbahiru)
- to be dazzled, blinded or out of breath
- to fall into ruins
Conjugation[edit]
Conjugation of
اِنْبَهَرَ
(form-VII sound)verbal noun الْمَصْدَر |
inbihār | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
active participle اِسْم الْفَاعِل |
munbahir | |||||||||||
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم | ||||||||||||
singular الْمُفْرَد |
dual الْمُثَنَّى |
plural الْجَمْع | ||||||||||
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب | |||||
past (perfect) indicative الْمَاضِي |
m | inbahartu |
inbaharta |
اِنْبَهَرَ inbahara |
inbahartumā |
inbaharā |
inbaharnā |
inbahartum |
inbaharū | |||
f | inbaharti |
inbaharat |
inbaharatā |
inbahartunna |
inbaharna | |||||||
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع |
m | ʔanbahiru |
tanbahiru |
yanbahiru |
tanbahirāni |
yanbahirāni |
nanbahiru |
tanbahirūna |
yanbahirūna | |||
f | tanbahirīna |
tanbahiru |
tanbahirāni |
tanbahirna |
yanbahirna | |||||||
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب |
m | ʔanbahira |
tanbahira |
yanbahira |
tanbahirā |
yanbahirā |
nanbahira |
tanbahirū |
yanbahirū | |||
f | tanbahirī |
tanbahira |
tanbahirā |
tanbahirna |
yanbahirna | |||||||
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم |
m | ʔanbahir |
tanbahir |
yanbahir |
tanbahirā |
yanbahirā |
nanbahir |
tanbahirū |
yanbahirū | |||
f | tanbahirī |
tanbahir |
tanbahirā |
tanbahirna |
yanbahirna | |||||||
imperative الْأَمْر |
m | اِنْبَهِرْ inbahir |
inbahirā |
inbahirū |
||||||||
f | inbahirī |
inbahirna |