जनितृ

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Sanskrit

[edit]

Alternative scripts

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Indo-European *ǵénh₁tōr (parent, begetter, father). Cognate with Ancient Greek γενέτωρ (genétōr), Latin genitor.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

जनितृ (janitṛ́) stemm

  1. a father, progenitor, creator
    Synonyms: पितृ (pitṛ́), जनक (janaka), तात (tātá)
    • c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 9.90.1:
      प्र हिन्वानो जनिता रोदस्यो रथो न वाजं सनिष्यन्नयासीत् ।
      pra hinvāno janitā rodasyo ratho na vājaṃ saniṣyannayāsīt.
      Urged on, the Father of the Earth and Heaven hath gone forth like a car to gather treasure

Declension

[edit]
Masculine ṛ-stem declension of जनितृ (janitṛ́)
Singular Dual Plural
Nominative जनिता
janitā́
जनितारौ / जनितारा¹
janitā́rau / janitā́rā¹
जनितारः
janitā́raḥ
Vocative जनितः
jánitaḥ
जनितारौ / जनितारा¹
jánitārau / jánitārā¹
जनितारः
jánitāraḥ
Accusative जनितारम्
janitā́ram
जनितारौ / जनितारा¹
janitā́rau / janitā́rā¹
जनितॄन्
janitṝ́n
Instrumental जनित्रा
janitrā́
जनितृभ्याम्
janitṛ́bhyām
जनितृभिः
janitṛ́bhiḥ
Dative जनित्रे
janitré
जनितृभ्याम्
janitṛ́bhyām
जनितृभ्यः
janitṛ́bhyaḥ
Ablative जनितुः
janitúḥ
जनितृभ्याम्
janitṛ́bhyām
जनितृभ्यः
janitṛ́bhyaḥ
Genitive जनितुः
janitúḥ
जनित्रोः
janitróḥ
जनितॄणाम्
janitṝṇā́m
Locative जनितरि
janitári
जनित्रोः
janitróḥ
जनितृषु
janitṛ́ṣu
Notes
  • ¹Vedic