ἀνορεξία

Ancient Greek

Etymology

ἀν- (an-, “not”, alpha privativum) +‎ ὄρεξῐς (órexis, “yearning”) +‎ -ῐ́ᾱ (-íā, abstract-noun-forming suffix)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.no.rek.sí.aː/ → /a.no.rekˈsi.a/ → /a.no.rekˈsi.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.no.rek.sí.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.no.rekˈsi.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.no.rekˈsi.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.no.rekˈsi.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.no.rekˈsi.a/

Noun

ᾰ̓νορεξῐ́ᾱ • (anorexíā) f (genitive ᾰ̓νορεξῐ́ᾱς); first declension

1. lack of appetite
2. lack of desire

Declension

First declension of ἡ ᾰ̓νορεξῐ́ᾱ; τῆς ᾰ̓νορεξῐ́ᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ᾰ̓νορεξῐ́ᾱ hē anorexíā	τὼ ᾰ̓νορεξῐ́ᾱ tṑ anorexíā	αἱ ᾰ̓νορεξῐ́αι hai anorexíai
Genitive	τῆς ᾰ̓νορεξῐ́ᾱς tês anorexíās	τοῖν ᾰ̓νορεξῐ́αιν toîn anorexíain	τῶν ᾰ̓νορεξῐῶν tôn anorexiôn
Dative	τῇ ᾰ̓νορεξῐ́ᾳ têi anorexíāi	τοῖν ᾰ̓νορεξῐ́αιν toîn anorexíain	ταῖς ᾰ̓νορεξῐ́αις taîs anorexíais
Accusative	τὴν ᾰ̓νορεξῐ́ᾱν tḕn anorexíān	τὼ ᾰ̓νορεξῐ́ᾱ tṑ anorexíā	τᾱ̀ς ᾰ̓νορεξῐ́ᾱς tā̀s anorexíās
Vocative	ᾰ̓νορεξῐ́ᾱ anorexíā	ᾰ̓νορεξῐ́ᾱ anorexíā	ᾰ̓νορεξῐ́αι anorexíai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → French: anorexie (learned)

Further reading

• “ἀνορεξία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀνορεξία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀνορεξία in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)