ἀποκοπῆς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.ko.pɛ̂ːs/ → /a.po.koˈpis/ → /a.po.koˈpis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.ko.pɛ̂ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.koˈpe̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.koˈpis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.koˈpis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.koˈpis/

Noun

ἀποκοπῆς • (apokopês)

1. genitive singular of ἀποκοπή (apokopḗ)