ἀπολείπω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀπολιμπάνω (apolimpánō)

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ λείπω (leípō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.lěː.pɔː/ → /a.poˈli.po/ → /a.poˈli.po/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.lěː.pɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈli.po/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈli.po/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈli.po/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈli.po/

Verb

ἀπολείπω • (apoleípō)

1. to leave (behind), desert
2. (in passive) to remain

Conjugation

   Present: ἀπολείπω, ἀπολείπομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπολείπω	ἀπολείπεις	ἀπολείπει	ἀπολείπετον	ἀπολείπετον	ἀπολείπομεν	ἀπολείπετε	ἀπολείπουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπολείπω	ἀπολείπῃς	ἀπολείπῃ	ἀπολείπητον	ἀπολείπητον	ἀπολείπωμεν	ἀπολείπητε	ἀπολείπωσῐ(ν)
	optative	ἀπολείποιμῐ	ἀπολείποις	ἀπολείποι	ἀπολείποιτον	ἀπολειποίτην	ἀπολείποιμεν	ἀπολείποιτε	ἀπολείποιεν
	imperative		ἀπόλειπε	ἀπολειπέτω	ἀπολείπετον	ἀπολειπέτων		ἀπολείπετε	ἀπολειπόντων
middle/ passive	indicative	ἀπολείπομαι	ἀπολείπῃ, ἀπολείπει	ἀπολείπεται	ἀπολείπεσθον	ἀπολείπεσθον	ἀπολειπόμεθᾰ	ἀπολείπεσθε	ἀπολείπονται
	subjunctive	ἀπολείπωμαι	ἀπολείπῃ	ἀπολείπηται	ἀπολείπησθον	ἀπολείπησθον	ἀπολειπώμεθᾰ	ἀπολείπησθε	ἀπολείπωνται
	optative	ἀπολειποίμην	ἀπολείποιο	ἀπολείποιτο	ἀπολείποισθον	ἀπολειποίσθην	ἀπολειποίμεθᾰ	ἀπολείποισθε	ἀπολείποιντο
	imperative		ἀπολείπου	ἀπολειπέσθω	ἀπολείπεσθον	ἀπολειπέσθων		ἀπολείπεσθε	ἀπολειπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπολείπειν				ἀπολείπεσθαι
participle	m	ἀπολείπων				ἀπολειπόμενος
	f	ἀπολείπουσᾰ				ἀπολειπομένη
	n	ἀπολεῖπον				ἀπολειπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπέλειπον, ἀπελειπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέλειπον	ἀπέλειπες	ἀπέλειπε(ν)	ἀπελείπετον	ἀπελειπέτην	ἀπελείπομεν	ἀπελείπετε	ἀπέλειπον
middle/ passive	indicative	ἀπελειπόμην	ἀπελείπου	ἀπελείπετο	ἀπελείπεσθον	ἀπελειπέσθην	ἀπελειπόμεθᾰ	ἀπελείπεσθε	ἀπελείποντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀπολείψω, ἀπολείψομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπολείψω	ἀπολείψεις	ἀπολείψει	ἀπολείψετον	ἀπολείψετον	ἀπολείψομεν	ἀπολείψετε	ἀπολείψουσῐ(ν)
	optative	ἀπολείψοιμῐ	ἀπολείψοις	ἀπολείψοι	ἀπολείψοιτον	ἀπολειψοίτην	ἀπολείψοιμεν	ἀπολείψοιτε	ἀπολείψοιεν
middle	indicative	ἀπολείψομαι	ἀπολείψῃ, ἀπολείψει	ἀπολείψεται	ἀπολείψεσθον	ἀπολείψεσθον	ἀπολειψόμεθᾰ	ἀπολείψεσθε	ἀπολείψονται
	optative	ἀπολειψοίμην	ἀπολείψοιο	ἀπολείψοιτο	ἀπολείψοισθον	ἀπολειψοίσθην	ἀπολειψοίμεθᾰ	ἀπολείψοισθε	ἀπολείψοιντο
		active			middle
infinitive		ἀπολείψειν			ἀπολείψεσθαι
participle	m	ἀπολείψων			ἀπολειψόμενος
	f	ἀπολείψουσᾰ			ἀπολειψομένη
	n	ἀπολεῖψον			ἀπολειψόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπέλιπον, ἀπελιπόμην, ἀπελείφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέλιπον	ἀπέλιπες	ἀπέλιπε(ν)	ἀπελίπετον	ἀπελιπέτην	ἀπελίπομεν	ἀπελίπετε	ἀπέλιπον
	subjunctive	ἀπολίπω	ἀπολίπῃς	ἀπολίπῃ	ἀπολίπητον	ἀπολίπητον	ἀπολίπωμεν	ἀπολίπητε	ἀπολίπωσῐ(ν)
	optative	ἀπολίποιμῐ	ἀπολίποις	ἀπολίποι	ἀπολίποιτον	ἀπολιποίτην	ἀπολίποιμεν	ἀπολίποιτε	ἀπολίποιεν
	imperative		ἀπόλιπε	ἀπολιπέτω	ἀπολίπετον	ἀπολιπέτων		ἀπολίπετε	ἀπολιπόντων
middle	indicative	ἀπελιπόμην	ἀπελίπου	ἀπελίπετο	ἀπελίπεσθον	ἀπελιπέσθην	ἀπελιπόμεθᾰ	ἀπελίπεσθε	ἀπελίποντο
	subjunctive	ἀπολίπωμαι	ἀπολίπῃ	ἀπολίπηται	ἀπολίπησθον	ἀπολίπησθον	ἀπολιπώμεθᾰ	ἀπολίπησθε	ἀπολίπωνται
	optative	ἀπολιποίμην	ἀπολίποιο	ἀπολίποιτο	ἀπολίποισθον	ἀπολιποίσθην	ἀπολιποίμεθᾰ	ἀπολίποισθε	ἀπολίποιντο
	imperative		ἀπολιποῦ	ἀπολιπέσθω	ἀπολίπεσθον	ἀπολιπέσθων		ἀπολίπεσθε	ἀπολιπέσθων
passive	indicative	ἀπελείφθην	ἀπελείφθης	ἀπελείφθη	ἀπελείφθητον	ἀπελειφθήτην	ἀπελείφθημεν	ἀπελείφθητε	ἀπελείφθησᾰν
	subjunctive	ἀπολειφθῶ	ἀπολειφθῇς	ἀπολειφθῇ	ἀπολειφθῆτον	ἀπολειφθῆτον	ἀπολειφθῶμεν	ἀπολειφθῆτε	ἀπολειφθῶσῐ(ν)
	optative	ἀπολειφθείην	ἀπολειφθείης	ἀπολειφθείη	ἀπολειφθεῖτον, ἀπολειφθείητον	ἀπολειφθείτην, ἀπολειφθειήτην	ἀπολειφθεῖμεν, ἀπολειφθείημεν	ἀπολειφθεῖτε, ἀπολειφθείητε	ἀπολειφθεῖεν, ἀπολειφθείησᾰν
	imperative		ἀπολείφθητῐ	ἀπολειφθήτω	ἀπολείφθητον	ἀπολειφθήτων		ἀπολείφθητε	ἀπολειφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀπολιπεῖν			ἀπολιπέσθαι		ἀπολειφθῆναι
participle	m	ἀπολιπών			ἀπολιπόμενος		ἀπολειφθείς
	f	ἀπολιποῦσᾰ			ἀπολιπομένη		ἀπολειφθεῖσᾰ
	n	ἀπολιπόν			ἀπολιπόμενον		ἀπολειφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀπολέλοιπᾰ, ἀπολέλειμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπολέλοιπᾰ	ἀπολέλοιπᾰς	ἀπολέλοιπε(ν)	ἀπολελοίπᾰτον	ἀπολελοίπᾰτον	ἀπολελοίπᾰμεν	ἀπολελοίπᾰτε	ἀπολελοίπᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπολελοίπω	ἀπολελοίπῃς	ἀπολελοίπῃ	ἀπολελοίπητον	ἀπολελοίπητον	ἀπολελοίπωμεν	ἀπολελοίπητε	ἀπολελοίπωσῐ(ν)
	optative	ἀπολελοίποιμῐ, ἀπολελοιποίην	ἀπολελοίποις, ἀπολελοιποίης	ἀπολελοίποι, ἀπολελοιποίη	ἀπολελοίποιτον	ἀπολελοιποίτην	ἀπολελοίποιμεν	ἀπολελοίποιτε	ἀπολελοίποιεν
	imperative		ἀπολέλοιπε	ἀπολελοιπέτω	ἀπολελοίπετον	ἀπολελοιπέτων		ἀπολελοίπετε	ἀπολελοιπόντων
middle/ passive	indicative	ἀπολέλειμμαι	ἀπολέλειψαι	ἀπολέλειπται	ἀπολέλειφθον	ἀπολέλειφθον	ἀπολελείμμεθᾰ	ἀπολέλειφθε	ἀπολελείπᾰται
	subjunctive	ἀπολελειμμένος ὦ	ἀπολελειμμένος ᾖς	ἀπολελειμμένος ᾖ	ἀπολελειμμένω ἦτον	ἀπολελειμμένω ἦτον	ἀπολελειμμένοι ὦμεν	ἀπολελειμμένοι ἦτε	ἀπολελειμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀπολελειμμένος εἴην	ἀπολελειμμένος εἴης	ἀπολελειμμένος εἴη	ἀπολελειμμένω εἴητον/εἶτον	ἀπολελειμμένω εἰήτην/εἴτην	ἀπολελειμμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀπολελειμμένοι εἴητε/εἶτε	ἀπολελειμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀπολέλειψο	ἀπολελείφθω	ἀπολέλειφθον	ἀπολελείφθων		ἀπολέλειφθε	ἀπολελείφθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπολελοιπέναι				ἀπολελεῖφθαι
participle	m	ἀπολελοιπώς				ἀπολελειμμένος
	f	ἀπολελοιπυῖᾰ				ἀπολελειμμένη
	n	ἀπολελοιπός				ἀπολελειμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ἀπολείπω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ἀπολείπω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G620 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.