ἀφίστημι

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀφίστᾱμι (aphístāmi) — Doric

Etymology

ἀπο- (apo-) +‎ ἵστημι (hístēmi)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pʰís.tɛː.mi/ → /aˈɸis.ti.mi/ → /aˈfis.ti.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pʰís.tɛː.mi/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈpʰis.te̝.mi/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈɸis.ti.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈfis.ti.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈfis.ti.mi/

Verb

ἀφίστημῐ • (aphístēmi)

1. to stand off or away
2. to depart
3. to weigh out
4. (middle voice)
   1. to demand payment for
   2. to relinquish claim to [+ genitive]
   3. to revolt from [+ genitive]

Conjugation

   Present: ἀφῐ́στημῐ, ἀφῐ́στᾰμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀφῐ́στημῐ	ἀφῐ́στης	ἀφῐ́στησῐ(ν)	ἀφῐ́στᾰτον	ἀφῐ́στᾰτον	ἀφῐ́στᾰμεν	ἀφῐ́στᾰτε	ἀφῐστᾶσῐ(ν)
	subjunctive	ἀφῐστῶ	ἀφῐστῇς	ἀφῐστῇ	ἀφῐστῆτον	ἀφῐστῆτον	ἀφῐστῶμεν	ἀφῐστῆτε	ἀφῐστῶσῐ(ν)
	optative	ἀφῐσταίην	ἀφῐσταίης	ἀφῐσταίη	ἀφῐσταῖτον, ἀφῐσταίητον	ἀφῐσταίτην, ἀφῐσταιήτην	ἀφῐσταῖμεν, ἀφῐσταίημεν	ἀφῐσταῖτε, ἀφῐσταίητε	ἀφῐσταῖεν, ἀφῐσταίησᾰν
	imperative		ἀφῐ́στη	ἀφῐστᾰ́τω	ἀφῐ́στᾰτον	ἀφῐστᾰ́των		ἀφῐ́στᾰτε	ἀφῐστᾰ́ντων
middle/ passive	indicative	ἀφῐ́στᾰμαι	ἀφῐ́στᾰσαι	ἀφῐ́στᾰται	ἀφῐ́στᾰσθον	ἀφῐ́στᾰσθον	ἀφῐστᾰ́μεθᾰ	ἀφῐ́στᾰσθε	ἀφῐ́στᾰνται
	subjunctive	ἀφῐστῶμαι	ἀφῐστῇ	ἀφῐστῆται	ἀφῐστῆσθον	ἀφῐστῆσθον	ἀφῐστώμεθᾰ	ἀφῐστῆσθε	ἀφῐστῶνται
	optative	ἀφῐσταίμην	ἀφῐ́σταιο	ἀφῐ́σταιτο	ἀφῐ́σταισθον	ἀφῐσταίσθην	ἀφῐσταίμεθᾰ	ἀφῐ́σταισθε	ἀφῐ́σταιντο
	imperative		ἀφῐ́στᾰσο	ἀφῐστᾰ́σθω	ἀφῐ́στᾰσθον	ἀφῐστᾰ́σθων		ἀφῐ́στᾰσθε	ἀφῐστᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀφῐστᾰ́ναι				ἀφῐ́στᾰσθαι
participle	m	ἀφῐστᾱ́ς				ἀφῐστᾰ́μενος
	f	ἀφῐστᾶσᾰ				ἀφῐστᾰμένη
	n	ἀφῐστᾰ́ν				ἀφῐστᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀφῑ́στην, ἀφῑστᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀφῑ́στην	ἀφῑ́στης	ἀφῑ́στη	ἀφῑ́στᾰτον	ἀφῑστᾰ́την	ἀφῑ́στᾰμεν	ἀφῑ́στᾰτε	ἀφῑ́στᾰσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀφῑστᾰ́μην	ἀφῑ́στᾰσο	ἀφῑ́στᾰτο	ἀφῑ́στᾰσθον	ἀφῑστᾰ́σθην	ἀφῑστᾰ́μεθᾰ	ἀφῑ́στᾰσθε	ἀφῑ́στᾰντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποστήσω, ἀποστήσομαι, ἀποστήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποστήσω	ἀποστήσεις	ἀποστήσει	ἀποστήσετον	ἀποστήσετον	ἀποστήσομεν	ἀποστήσετε	ἀποστήσουσῐ(ν)
	optative	ἀποστήσοιμῐ	ἀποστήσοις	ἀποστήσοι	ἀποστήσοιτον	ἀποστησοίτην	ἀποστήσοιμεν	ἀποστήσοιτε	ἀποστήσοιεν
middle	indicative	ἀποστήσομαι	ἀποστήσῃ, ἀποστήσει	ἀποστήσεται	ἀποστήσεσθον	ἀποστήσεσθον	ἀποστησόμεθᾰ	ἀποστήσεσθε	ἀποστήσονται
	optative	ἀποστησοίμην	ἀποστήσοιο	ἀποστήσοιτο	ἀποστήσοισθον	ἀποστησοίσθην	ἀποστησοίμεθᾰ	ἀποστήσοισθε	ἀποστήσοιντο
passive	indicative	ἀποστήσομαι	ἀποστήσῃ	ἀποστήσεται	ἀποστήσεσθον	ἀποστήσεσθον	ἀποστησόμεθᾰ	ἀποστήσεσθε	ἀποστήσονται
	optative	ἀποστησοίμην	ἀποστήσοιο	ἀποστήσοιτο	ἀποστήσοισθον	ἀποστησοίσθην	ἀποστησοίμεθᾰ	ἀποστήσοισθε	ἀποστήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποστήσειν			ἀποστήσεσθαι		ἀποστήσεσθαι
participle	m	ἀποστήσων			ἀποστησόμενος		ἀποστησόμενος
	f	ἀποστήσουσᾰ			ἀποστησομένη		ἀποστησομένη
	n	ἀποστῆσον			ἀποστησόμενον		ἀποστησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπέστησᾰ, ἀπεστησᾰ́μην, ἀπεστᾰ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέστησᾰ	ἀπέστησᾰς	ἀπέστησε(ν)	ἀπεστήσᾰτον	ἀπεστησᾰ́την	ἀπεστήσᾰμεν	ἀπεστήσᾰτε	ἀπέστησᾰν
	subjunctive	ἀποστήσω	ἀποστήσῃς	ἀποστήσῃ	ἀποστήσητον	ἀποστήσητον	ἀποστήσωμεν	ἀποστήσητε	ἀποστήσωσῐ(ν)
	optative	ἀποστήσαιμῐ	ἀποστήσειᾰς, ἀποστήσαις	ἀποστήσειε(ν), ἀποστήσαι	ἀποστήσαιτον	ἀποστησαίτην	ἀποστήσαιμεν	ἀποστήσαιτε	ἀποστήσειᾰν, ἀποστήσαιεν
	imperative		ἀπόστησον	ἀποστησᾰ́τω	ἀποστήσᾰτον	ἀποστησᾰ́των		ἀποστήσᾰτε	ἀποστησᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπεστησᾰ́μην	ἀπεστήσω	ἀπεστήσᾰτο	ἀπεστήσᾰσθον	ἀπεστησᾰ́σθην	ἀπεστησᾰ́μεθᾰ	ἀπεστήσᾰσθε	ἀπεστήσᾰντο
	subjunctive	ἀποστήσωμαι	ἀποστήσῃ	ἀποστήσηται	ἀποστήσησθον	ἀποστήσησθον	ἀποστησώμεθᾰ	ἀποστήσησθε	ἀποστήσωνται
	optative	ἀποστησαίμην	ἀποστήσαιο	ἀποστήσαιτο	ἀποστήσαισθον	ἀποστησαίσθην	ἀποστησαίμεθᾰ	ἀποστήσαισθε	ἀποστήσαιντο
	imperative		ἀπόστησαι	ἀποστησᾰ́σθω	ἀποστήσᾰσθον	ἀποστησᾰ́σθων		ἀποστήσᾰσθε	ἀποστησᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπεστᾰ́θην	ἀπεστᾰ́θης	ἀπεστᾰ́θη	ἀπεστᾰ́θητον	ἀπεστᾰθήτην	ἀπεστᾰ́θημεν	ἀπεστᾰ́θητε	ἀπεστᾰ́θησᾰν
	subjunctive	ἀποστᾰθῶ	ἀποστᾰθῇς	ἀποστᾰθῇ	ἀποστᾰθῆτον	ἀποστᾰθῆτον	ἀποστᾰθῶμεν	ἀποστᾰθῆτε	ἀποστᾰθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποστᾰθείην	ἀποστᾰθείης	ἀποστᾰθείη	ἀποστᾰθεῖτον, ἀποστᾰθείητον	ἀποστᾰθείτην, ἀποστᾰθειήτην	ἀποστᾰθεῖμεν, ἀποστᾰθείημεν	ἀποστᾰθεῖτε, ἀποστᾰθείητε	ἀποστᾰθεῖεν, ἀποστᾰθείησᾰν
	imperative		ἀποστᾰ́θητῐ	ἀποστᾰθήτω	ἀποστᾰ́θητον	ἀποστᾰθήτων		ἀποστᾰ́θητε	ἀποστᾰθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποστῆσαι			ἀποστήσᾰσθαι		ἀποστᾰθῆναι
participle	m	ἀποστήσᾱς			ἀποστησᾰ́μενος		ἀποστᾰθείς
	f	ἀποστήσᾱσᾰ			ἀποστησᾰμένη		ἀποστᾰθεῖσᾰ
	n	ἀποστῆσᾰν			ἀποστησᾰ́μενον		ἀποστᾰθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπέστην, ἀπεστᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέστην	ἀπέστης	ἀπέστη	ἀπέστητον	ἀπεστήτην	ἀπέστημεν	ἀπέστητε	ἀπέστησᾰν, ἀπέστᾰν
	subjunctive	ἀποστῶ	ἀποστῇς	ἀποστῇ	ἀποστῆτον	ἀποστῆτον	ἀποστῶμεν	ἀποστῆτε	ἀποστῶσῐ(ν)
	optative	ἀποσταίην	ἀποσταίης	ἀποσταίη	ἀποσταῖτον, ἀποσταίητον	ἀποσταίτην, ἀποσταιήτην	ἀποσταῖμεν, ἀποσταίημεν	ἀποσταῖτε, ἀποσταίητε	ἀποσταῖεν, ἀποσταίησᾰν
	imperative		ἀπόστηθῐ	ἀποστήτω	ἀπόστητον	ἀποστήτων		ἀπόστητε	ἀποστᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπεστᾰ́μην	ἀπέστω	ἀπέστᾰτο	ἀπέστᾰσθον	ἀπεστᾰ́σθην	ἀπεστᾰ́μεθᾰ	ἀπέστᾰσθε	ἀπέστᾰντο
	subjunctive	ἀποστῶμαι	ἀποστῇ	ἀποστῆται	ἀποστῆσθον	ἀποστῆσθον	ἀποστώμεθᾰ	ἀποστῆσθε	ἀποστῶνται
	optative	ἀποσταίμην	ἀποσταῖο	ἀποσταῖτο	ἀποσταῖσθον	ἀποσταίσθην	ἀποσταίμεθᾰ	ἀποσταῖσθε	ἀποσταῖντο
	imperative		ἀπόστω	ἀποστᾰ́σθω	ἀπόστᾰσθον	ἀποστᾰ́σθων		ἀπόστᾰσθε	ἀποστᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἀποστῆναι			ἀπόστᾰσθαι
participle	m	ἀποστᾱ́ς			ἀποστᾰ́μενος
	f	ἀποστᾶσᾰ			ἀποστᾰμένη
	n	ἀποστᾰ́ν			ἀποστᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπόστην, ἀποστᾰ́μην (Epic, unaugmented)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπόστην	ἀπόστης	ἀπόστη	ἀπόστητον	ἀποστήτην	ἀπόστημεν	ἀπόστητε	ἀποστῆσᾰν, ἀποστᾰ́ν
	subjunctive	ἀποστῶ	ἀποστῇς	ἀποστῇ	ἀποστῆτον	ἀποστῆτον	ἀποστῶμεν	ἀποστῆτε	ἀποστῶσῐ(ν)
	optative	ἀποσταίην	ἀποσταίης	ἀποσταίη	ἀποσταῖτον, ἀποσταίητον	ἀποσταίτην, ἀποσταιήτην	ἀποσταῖμεν, ἀποσταίημεν	ἀποσταῖτε, ἀποσταίητε	ἀποσταῖεν, ἀποσταίησᾰν
	imperative		ἀπόστηθῐ	ἀποστήτω	ἀπόστητον	ἀποστήτων		ἀπόστητε	ἀποστᾰ́ντων
middle	indicative	ἀποστᾰ́μην	ἀπόστω	ἀπόστᾰτο	ἀπόστᾰσθον	ἀποστᾰ́σθην	ἀποστᾰ́μεθᾰ	ἀπόστᾰσθε	ἀπόστᾰντο
	subjunctive	ἀποστῶμαι	ἀποστῇ	ἀποστῆται	ἀποστῆσθον	ἀποστῆσθον	ἀποστώμεθᾰ	ἀποστῆσθε	ἀποστῶνται
	optative	ἀποσταίμην	ἀποσταῖο	ἀποσταῖτο	ἀποσταῖσθον	ἀποσταίσθην	ἀποσταίμεθᾰ	ἀποσταῖσθε	ἀποσταῖντο
	imperative		ἀπόστω	ἀποστᾰ́σθω	ἀπόστᾰσθον	ἀποστᾰ́σθων		ἀπόστᾰσθε	ἀποστᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἀποστῆναι			ἀπόστᾰσθαι
participle	m	ἀποστᾱ́ς			ἀποστᾰ́μενος
	f	ἀποστᾶσᾰ			ἀποστᾰμένη
	n	ἀποστᾰ́ν			ἀποστᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀφέστᾰκᾰ, ἀφέστᾰμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀφέστᾰκᾰ	ἀφέστᾰκᾰς	ἀφέστᾰκε(ν)	ἀφεστᾰ́κᾰτον	ἀφεστᾰ́κᾰτον	ἀφεστᾰ́κᾰμεν	ἀφεστᾰ́κᾰτε	ἀφεστᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀφεστᾰ́κω	ἀφεστᾰ́κῃς	ἀφεστᾰ́κῃ	ἀφεστᾰ́κητον	ἀφεστᾰ́κητον	ἀφεστᾰ́κωμεν	ἀφεστᾰ́κητε	ἀφεστᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	ἀφεστᾰ́κοιμῐ, ἀφεστᾰκοίην	ἀφεστᾰ́κοις, ἀφεστᾰκοίης	ἀφεστᾰ́κοι, ἀφεστᾰκοίη	ἀφεστᾰ́κοιτον	ἀφεστᾰκοίτην	ἀφεστᾰ́κοιμεν	ἀφεστᾰ́κοιτε	ἀφεστᾰ́κοιεν
	imperative		ἀφέστᾰκε	ἀφεστᾰκέτω	ἀφεστᾰ́κετον	ἀφεστᾰκέτων		ἀφεστᾰ́κετε	ἀφεστᾰκόντων
middle/ passive	indicative	ἀφέστᾰμαι	ἀφέστᾰσαι	ἀφέστᾰται	ἀφέστᾰσθον	ἀφέστᾰσθον	ἀφεστᾰ́μεθᾰ	ἀφέστᾰσθε	ἀφέστᾰνται
	subjunctive	ἀφεστᾰμένος ὦ	ἀφεστᾰμένος ᾖς	ἀφεστᾰμένος ᾖ	ἀφεστᾰμένω ἦτον	ἀφεστᾰμένω ἦτον	ἀφεστᾰμένοι ὦμεν	ἀφεστᾰμένοι ἦτε	ἀφεστᾰμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀφεστᾰμένος εἴην	ἀφεστᾰμένος εἴης	ἀφεστᾰμένος εἴη	ἀφεστᾰμένω εἴητον/εἶτον	ἀφεστᾰμένω εἰήτην/εἴτην	ἀφεστᾰμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀφεστᾰμένοι εἴητε/εἶτε	ἀφεστᾰμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀφέστᾰσο	ἀφεστᾰ́σθω	ἀφέστᾰσθον	ἀφεστᾰ́σθων		ἀφέστᾰσθε	ἀφεστᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀφεστᾰκέναι				ἀφεστᾰ́σθαι
participle	m	ἀφεστᾰκώς				ἀφεστᾰμένος
	f	ἀφεστᾰκυῖᾰ				ἀφεστᾰμένη
	n	ἀφεστᾰκός				ἀφεστᾰμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀφέστηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀφέστηκᾰ	ἀφέστηκᾰς	ἀφέστηκε(ν)	ἀφεστήκᾰτον	ἀφεστήκᾰτον	ἀφεστήκᾰμεν	ἀφεστήκᾰτε	ἀφεστήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀφεστήκω	ἀφεστήκῃς	ἀφεστήκῃ	ἀφεστήκητον	ἀφεστήκητον	ἀφεστήκωμεν	ἀφεστήκητε	ἀφεστήκωσῐ(ν)
	optative	ἀφεστήκοιμῐ, ἀφεστηκοίην	ἀφεστήκοις, ἀφεστηκοίης	ἀφεστήκοι, ἀφεστηκοίη	ἀφεστήκοιτον	ἀφεστηκοίτην	ἀφεστήκοιμεν	ἀφεστήκοιτε	ἀφεστήκοιεν
	imperative		ἀφέστηκε	ἀφεστηκέτω	ἀφεστήκετον	ἀφεστηκέτων		ἀφεστήκετε	ἀφεστηκόντων
		active
infinitive		ἀφεστηκέναι
participle	m	ἀφεστηκώς
	f	ἀφεστηκυῖᾰ
	n	ἀφεστηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀφέστᾰτον (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative			ἀφέστᾰτε	ἀφέστᾰτον	ἀφέστᾰτον	ἀφέστᾰμεν	ἀφέστᾰτε	ἀφεστᾶσῐ(ν)
	subjunctive	ἀφεστῶ, ἀφεστῶμῐ	ἀφεστῇς, ἀφεστῇσθᾰ	ἀφεστῇ, ἀφεστῇσῐ	ἀφεστῆτον	ἀφεστῆτον	ἀφεστῶμεν	ἀφεστῆτε	ἀφεστῶσῐ(ν)
	optative	ἀφεσταίην	ἀφεσταίης	ἀφεσταίη	ἀφεσταῖτον	ἀφεσταίτην	ἀφεσταῖμεν	ἀφεσταῖτε	ἀφεσταῖεν
	imperative		ἀφεστᾰ́θι	ἀφεστᾰ́τω	ἀφέστᾰτον	ἀφεστᾰ́των		ἀφέστᾰτε	ἀφεστᾰ́ντων
		active
infinitive		ἀφεστᾰ́ναι / ἀφεστᾰ́μεν(αι)
participle	m	ἀφεστώς, ἀφεστᾰώς, ἀφεστηώς
	f	ἀφεστῶσᾰ, ἀφεστᾰοῦσᾰ, ἀφεστηοῦσᾰ
	n	ἀφεστός, ἀφεστᾰός, ἀφεστηός
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀφεστήκειν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀφεστήκειν, ἀφεστήκη	ἀφεστήκεις, ἀφεστήκης	ἀφεστήκει(ν)	ἀφεστήκετον	ἀφεστηκέτην	ἀφεστήκεμεν	ἀφεστήκετε	ἀφεστήκεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀφεεστήκειν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀφεεστήκειν, ἀφεεστήκη	ἀφεεστήκεις, ἀφεεστήκης	ἀφεεστήκει(ν)	ἀφεεστήκετον	ἀφεεστηκέτην	ἀφεεστήκεμεν	ἀφεεστήκετε	ἀφεεστήκεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀφέστᾰτον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative				ἀφέστᾰτον	ἀφεστᾰ́την	ἀφέστᾰμεν	ἀφέστᾰτε	ἀφέστᾰσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀποστασίᾱ (apostasíā)
• ἀποστάτης (apostátēs)
• συναφίστημι (sunaphístēmi)

Further reading

• “ἀφίστημι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀφίστημι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀφίστημι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἀφίστημι in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀφίστημι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀφίστημι”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G868 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.