ἁλίοιο

Ancient Greek

Etymology 1

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ha.lí.oi̯.o/ → /aˈli.y.o/ → /aˈli.i.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ha.lí.oi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)aˈli.y.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈli.y.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈli.y.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈli.i.o/

Adjective

ᾰ̔λίοιο • (halíoio)

1. masculine/neuter genitive singular of ᾰ̔́λῐος (hálios)

Etymology 2

Pronunciation

 

• IPA^(key): /haː.lí.oi̯.o/ → /aˈli.y.o/ → /aˈli.i.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /haː.lí.oi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)aˈli.y.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈli.y.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈli.y.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈli.i.o/

Noun

ᾱ̔λίοιο • (hālíoio)

1. genitive singular of ᾱ̔́λῐος (hā́lios)