ἐσχημένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /es.kʰɛː.mé.nos/ → /es.çiˈme.nos/ → /es.çiˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /es.kʰɛː.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /es.kʰe̝ˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /es.çiˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /es.çiˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /es.çiˈme.nos/

Participle

ἐσχημένος • (eskhēménos) m (feminine ἐσχημένη, neuter ἐσχημένον); first/second declension

1. perfect middle participle of ἔχω (ékhō)

Declension

First and second declension of ἐσχημένος; ἐσχημένη; ἐσχημένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἐσχημένος eskhēménos	ἐσχημένη eskhēménē	ἐσχημένον eskhēménon		ἐσχημένω eskhēménō	ἐσχημένᾱ eskhēménā	ἐσχημένω eskhēménō		ἐσχημένοι eskhēménoi	ἐσχημέναι eskhēménai	ἐσχημένᾰ eskhēména
Genitive		ἐσχημένου eskhēménou	ἐσχημένης eskhēménēs	ἐσχημένου eskhēménou		ἐσχημένοιν eskhēménoin	ἐσχημέναιν eskhēménain	ἐσχημένοιν eskhēménoin		ἐσχημένων eskhēménōn	ἐσχημένων eskhēménōn	ἐσχημένων eskhēménōn
Dative		ἐσχημένῳ eskhēménōi	ἐσχημένῃ eskhēménēi	ἐσχημένῳ eskhēménōi		ἐσχημένοιν eskhēménoin	ἐσχημέναιν eskhēménain	ἐσχημένοιν eskhēménoin		ἐσχημένοις eskhēménois	ἐσχημέναις eskhēménais	ἐσχημένοις eskhēménois
Accusative		ἐσχημένον eskhēménon	ἐσχημένην eskhēménēn	ἐσχημένον eskhēménon		ἐσχημένω eskhēménō	ἐσχημένᾱ eskhēménā	ἐσχημένω eskhēménō		ἐσχημένους eskhēménous	ἐσχημένᾱς eskhēménās	ἐσχημένᾰ eskhēména
Vocative		ἐσχημένε eskhēméne	ἐσχημένη eskhēménē	ἐσχημένον eskhēménon		ἐσχημένω eskhēménō	ἐσχημένᾱ eskhēménā	ἐσχημένω eskhēménō		ἐσχημένοι eskhēménoi	ἐσχημέναι eskhēménai	ἐσχημένᾰ eskhēména
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐσχημένως eskhēménōs				ἐσχημενώτερος eskhēmenṓteros				ἐσχημενώτᾰτος eskhēmenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.