ἐχόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.kʰó.me.nos/ → /eˈxo.me.nos/ → /eˈxo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.kʰó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈkʰo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈxo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈxo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈxo.me.nos/

Participle

ἐχόμενος • (ekhómenos) m (feminine ἐχομένη, neuter ἐχόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of ἔχω (ékhō)

Declension

First and second declension of ἐχόμενος; ἐχομένη; ἐχόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἐχόμενος ekhómenos	ἐχομένη ekhoménē	ἐχόμενον ekhómenon		ἐχομένω ekhoménō	ἐχομένᾱ ekhoménā	ἐχομένω ekhoménō		ἐχόμενοι ekhómenoi	ἐχόμεναι ekhómenai	ἐχόμενᾰ ekhómena
Genitive		ἐχομένου ekhoménou	ἐχομένης ekhoménēs	ἐχομένου ekhoménou		ἐχομένοιν ekhoménoin	ἐχομέναιν ekhoménain	ἐχομένοιν ekhoménoin		ἐχομένων ekhoménōn	ἐχομένων ekhoménōn	ἐχομένων ekhoménōn
Dative		ἐχομένῳ ekhoménōi	ἐχομένῃ ekhoménēi	ἐχομένῳ ekhoménōi		ἐχομένοιν ekhoménoin	ἐχομέναιν ekhoménain	ἐχομένοιν ekhoménoin		ἐχομένοις ekhoménois	ἐχομέναις ekhoménais	ἐχομένοις ekhoménois
Accusative		ἐχόμενον ekhómenon	ἐχομένην ekhoménēn	ἐχόμενον ekhómenon		ἐχομένω ekhoménō	ἐχομένᾱ ekhoménā	ἐχομένω ekhoménō		ἐχομένους ekhoménous	ἐχομένᾱς ekhoménās	ἐχόμενᾰ ekhómena
Vocative		ἐχόμενε ekhómene	ἐχομένη ekhoménē	ἐχόμενον ekhómenon		ἐχομένω ekhoménō	ἐχομένᾱ ekhoménā	ἐχομένω ekhoménō		ἐχόμενοι ekhómenoi	ἐχόμεναι ekhómenai	ἐχόμενᾰ ekhómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐχομένως ekhoménōs				ἐχομενώτερος ekhomenṓteros				ἐχομενώτᾰτος ekhomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.