ἑξόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hek.só.me.nos/ → /ekˈso.me.nos/ → /ekˈso.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hek.só.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ekˈso.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ekˈso.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ekˈso.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ekˈso.me.nos/

Participle

ἑξόμενος • (hexómenos) m (feminine ἑξομένη, neuter ἑξόμενον); first/second declension

1. future middle participle of ἔχω (ékhō)

Declension

First and second declension of ἑξόμενος; ἑξομένη; ἑξόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἑξόμενος hexómenos	ἑξομένη hexoménē	ἑξόμενον hexómenon		ἑξομένω hexoménō	ἑξομένᾱ hexoménā	ἑξομένω hexoménō		ἑξόμενοι hexómenoi	ἑξόμεναι hexómenai	ἑξόμενᾰ hexómena
Genitive		ἑξομένου hexoménou	ἑξομένης hexoménēs	ἑξομένου hexoménou		ἑξομένοιν hexoménoin	ἑξομέναιν hexoménain	ἑξομένοιν hexoménoin		ἑξομένων hexoménōn	ἑξομένων hexoménōn	ἑξομένων hexoménōn
Dative		ἑξομένῳ hexoménōi	ἑξομένῃ hexoménēi	ἑξομένῳ hexoménōi		ἑξομένοιν hexoménoin	ἑξομέναιν hexoménain	ἑξομένοιν hexoménoin		ἑξομένοις hexoménois	ἑξομέναις hexoménais	ἑξομένοις hexoménois
Accusative		ἑξόμενον hexómenon	ἑξομένην hexoménēn	ἑξόμενον hexómenon		ἑξομένω hexoménō	ἑξομένᾱ hexoménā	ἑξομένω hexoménō		ἑξομένους hexoménous	ἑξομένᾱς hexoménās	ἑξόμενᾰ hexómena
Vocative		ἑξόμενε hexómene	ἑξομένη hexoménē	ἑξόμενον hexómenon		ἑξομένω hexoménō	ἑξομένᾱ hexoménā	ἑξομένω hexoménō		ἑξόμενοι hexómenoi	ἑξόμεναι hexómenai	ἑξόμενᾰ hexómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἑξομένως hexoménōs				ἑξομενώτερος hexomenṓteros				ἑξομενώτᾰτος hexomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.