ἠμέν

Ancient Greek

Etymology

ἦ (ê) +‎ μέν (mén)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛː.mén/ → /iˈmen/ → /iˈmen/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛː.mén/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝ˈmen/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈmen/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈmen/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈmen/

Conjunction

ἠμέν • (ēmén) (poetic)

1. ἠμέν (ēmén) ... ἠδέ (ēdé) ...: both ... and ...