ὀνομαστός

Ancient Greek

Etymology

PIE word
*h₁nómn̥

From ὀνομάζω (onomázō, “I name”) +‎ -τός (-tós, verbal adjective suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.no.mas.tós/ → /o.no.masˈtos/ → /o.no.masˈtos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.no.mas.tós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.no.masˈtos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.no.masˈtos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.no.masˈtos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.no.masˈtos/

Adjective

ὀνομαστός • (onomastós) m (feminine ὀνομαστή, neuter ὀνομαστόν); first/second declension

1. named
2. famous, of note, notable

Inflection

First and second declension of ὀνομαστός; ὀνομαστή; ὀνομαστόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ὀνομαστός onomastós	ὀνομαστή onomastḗ	ὀνομαστόν onomastón		ὀνομαστώ onomastṓ	ὀνομαστᾱ́ onomastā́	ὀνομαστώ onomastṓ		ὀνομαστοί onomastoí	ὀνομασταί onomastaí	ὀνομαστᾰ́ onomastá
Genitive		ὀνομαστοῦ onomastoû	ὀνομαστῆς onomastês	ὀνομαστοῦ onomastoû		ὀνομαστοῖν onomastoîn	ὀνομασταῖν onomastaîn	ὀνομαστοῖν onomastoîn		ὀνομαστῶν onomastôn	ὀνομαστῶν onomastôn	ὀνομαστῶν onomastôn
Dative		ὀνομαστῷ onomastôi	ὀνομαστῇ onomastêi	ὀνομαστῷ onomastôi		ὀνομαστοῖν onomastoîn	ὀνομασταῖν onomastaîn	ὀνομαστοῖν onomastoîn		ὀνομαστοῖς onomastoîs	ὀνομασταῖς onomastaîs	ὀνομαστοῖς onomastoîs
Accusative		ὀνομαστόν onomastón	ὀνομαστήν onomastḗn	ὀνομαστόν onomastón		ὀνομαστώ onomastṓ	ὀνομαστᾱ́ onomastā́	ὀνομαστώ onomastṓ		ὀνομαστούς onomastoús	ὀνομαστᾱ́ς onomastā́s	ὀνομαστᾰ́ onomastá
Vocative		ὀνομαστέ onomasté	ὀνομαστή onomastḗ	ὀνομαστόν onomastón		ὀνομαστώ onomastṓ	ὀνομαστᾱ́ onomastā́	ὀνομαστώ onomastṓ		ὀνομαστοί onomastoí	ὀνομασταί onomastaí	ὀνομαστᾰ́ onomastá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ὀνομαστῶς onomastôs				ὀνομαστότερος onomastóteros				ὀνομαστότᾰτος onomastótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ὀνομαστικός (onomastikós)

Further reading

• “ὀνομαστός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ὀνομαστός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ὀνομαστός”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ὀνομαστός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὀνομαστός in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • celebrated idem, page 120.
  • distinguished idem, page 241.
  • eminent idem, page 268.
  • famous idem, page 305.
  • glorious idem, page 363.
  • great idem, page 372.
  • honourable idem, page 405.
  • illustrious idem, page 416.
  • noble idem, page 559.
  • noted idem, page 562.
  • renowned idem, page 695.
  • storied idem, page 821.
  • well-known idem, page 974.