atyám
Jump to navigation
Jump to search
Hungarian[edit]
Etymology[edit]
atya + -m (“my”, possessive suffix)
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
atyám
- first-person singular single-possession possessive of atya
Declension[edit]
| Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | atyám | — |
| accusative | atyámat | — |
| dative | atyámnak | — |
| instrumental | atyámmal | — |
| causal-final | atyámért | — |
| translative | atyámmá | — |
| terminative | atyámig | — |
| essive-formal | atyámként | — |
| essive-modal | atyámul | — |
| inessive | atyámban | — |
| superessive | atyámon | — |
| adessive | atyámnál | — |
| illative | atyámba | — |
| sublative | atyámra | — |
| allative | atyámhoz | — |
| elative | atyámból | — |
| delative | atyámról | — |
| ablative | atyámtól | — |
| non-attributive possessive - singular |
atyámé | — |
| non-attributive possessive - plural |
atyáméi | — |