bliksemen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From Middle Dutch blixemen. Equivalent to bliksem + -en.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
bliksemen
- (intransitive) to flash (lightning)
Inflection[edit]
Conjugation of bliksemen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | bliksemen | |||
past singular | bliksemde | |||
past participle | gebliksemd | |||
infinitive | bliksemen | |||
gerund | bliksemen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | bliksem | bliksemde | ||
2nd person sing. (jij) | bliksemt | bliksemde | ||
2nd person sing. (u) | bliksemt | bliksemde | ||
2nd person sing. (gij) | bliksemt | bliksemde | ||
3rd person singular | bliksemt | bliksemde | ||
plural | bliksemen | bliksemden | ||
subjunctive sing.1 | blikseme | bliksemde | ||
subjunctive plur.1 | bliksemen | bliksemden | ||
imperative sing. | bliksem | |||
imperative plur.1 | bliksemt | |||
participles | bliksemend | gebliksemd | ||
1) Archaic. |