braakakker

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

Compound of braak (fallow) +‎ akker (field).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈbraːkˌɑ.kər/
  • Hyphenation: braak‧ak‧ker

Noun

[edit]

braakakker m (plural braakakkers, diminutive braakakkertje n)

  1. (agriculture) fallow field (piece of unused farmland)