buitenissig

Dutch

Etymology

Coined in 1868 by Eduard Douwes Dekker (Multatuli) as buiten (“outside”) +‎ is (“is”, 3rd person singular of zijn, “to be”) +‎ -ig (“-y”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌbœy̯.təˈnɪ.səx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bui‧te‧nis‧sig

Adjective

buitenissig (comparative buitenissiger, superlative buitenissigst)

1. extravagant, weird, eccentric
2. tawdry, obtrusive, cloying

Inflection

Declension of buitenissig
uninflected	buitenissig
inflected	buitenissige
comparative	buitenissiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		buitenissig	buitenissiger	het buitenissigst het buitenissigste
indefinite	m./f. sing.	buitenissige	buitenissigere	buitenissigste
	n. sing.	buitenissig	buitenissiger	buitenissigste
	plural	buitenissige	buitenissigere	buitenissigste
definite		buitenissige	buitenissigere	buitenissigste
partitive		buitenissigs	buitenissigers	—