bunăvoință
Jump to navigation
Jump to search
Romanian[edit]
Etymology[edit]
From bună (“good”) + voință (“will”). Calque of Latin benevolentia.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
bunăvoință f (uncountable)
Declension[edit]
declension of bunăvoință (singular only)
singular | ||
---|---|---|
f gender | indefinite articulation | definite articulation |
nominative/accusative | (o) bunăvoință | bunăvoința |
genitive/dative | (unei) bunăvoințe | bunăvoinței |
vocative | bunăvoință, bunăvoințo |