comhair

Irish

Alternative forms

• cómhair (superseded)

Pronunciation

• (Munster) IPA^(key): /koːrʲ/

Etymology 1

From Old Irish comair (“in front of”).

Noun

comhair

1. Only used in faoi chomhair, i gcomhair, and os comhair

Further reading

• Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “comair”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
• Dinneen, Patrick S. (1904) “coṁair”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 171
• Ó Dónaill, Niall (1977) “comhair”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN

Etymology 2

Possibly a back-formation from comhaireamh (“count; calculation, reckoning”), from comh- (“common, collective”) +‎ áireamh (“count, counting, enumeration”).

Verb

comhair (present analytic comhaireann, future analytic comhairfidh, verbal noun comhaireamh, past participle comhairthe)

1. (transitive, intransitive) count
2. (transitive, intransitive) calculate

Conjugation

conjugation of comhair (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	comhairim	comhaireann tú; comhairir†	comhaireann sé, sí	comhairimid	comhaireann sibh	comhaireann siad; comhairid†	a chomhaireann; a chomhaireas / a gcomhaireann*; a gcomhaireas*	comhairtear
	past	chomhair mé; chomhaireas	chomhair tú; chomhairis	chomhair sé, sí	chomhaireamar; chomhair muid	chomhair sibh; chomhaireabhair	chomhair siad; chomhaireadar	a chomhair / ar chomhair*	comhaireadh
	past habitual	chomhairinn / gcomhairinn‡‡	chomhairteá / gcomhairteᇇ	chomhaireadh sé, sí / gcomhaireadh sé, s퇇	chomhairimis; chomhaireadh muid / gcomhairimis‡‡; gcomhaireadh muid‡‡	chomhaireadh sibh / gcomhaireadh sibh‡‡	chomhairidís; chomhaireadh siad / gcomhairidís‡‡; gcomhaireadh siad‡‡	a chomhaireadh / a gcomhaireadh*	chomhairtí / gcomhairt퇇
future		comhairfidh mé; comhairfead	comhairfidh tú; comhairfir†	comhairfidh sé, sí	comhairfimid; comhairfidh muid	comhairfidh sibh	comhairfidh siad; comhairfid†	a chomhairfidh; a chomhairfeas / a gcomhairfidh*; a gcomhairfeas*	comhairfear
conditional		chomhairfinn / gcomhairfinn‡‡	chomhairfeá / gcomhairfeᇇ	chomhairfeadh sé, sí / gcomhairfeadh sé, s퇇	chomhairfimis; chomhairfeadh muid / gcomhairfimis‡‡; gcomhairfeadh muid‡‡	chomhairfeadh sibh / gcomhairfeadh sibh‡‡	chomhairfidís; chomhairfeadh siad / gcomhairfidís‡‡; gcomhairfeadh siad‡‡	a chomhairfeadh / a gcomhairfeadh*	chomhairfí / gcomhairf퇇
subjunctive	present	go gcomhaire mé; go gcomhairead†	go gcomhaire tú; go gcomhairir†	go gcomhaire sé, sí	go gcomhairimid; go gcomhaire muid	go gcomhaire sibh	go gcomhaire siad; go gcomhairid†	—	go gcomhairtear
	past	dá gcomhairinn	dá gcomhairteá	dá gcomhaireadh sé, sí	dá gcomhairimis; dá gcomhaireadh muid	dá gcomhaireadh sibh	dá gcomhairidís; dá gcomhaireadh siad	—	dá gcomhairtí
imperative		comhairim	comhair	comhaireadh sé, sí	comhairimis	comhairigí; comhairidh†	comhairidís	—	comhairtear
verbal noun		comhaireamh
past participle		comhairthe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “comhair”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

comhair m pl

1. inflection of comhar:
   1. vocative/genitive singular
   2. nominative/dative plural

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
comhair	chomhair	gcomhair
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.