communiens
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of commūniō.
Participle[edit]
commūniēns (genitive commūnientis); third-declension one-termination participle
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | commūniēns | commūnientēs | commūnientia | ||
Genitive | commūnientis | commūnientium | |||
Dative | commūnientī | commūnientibus | |||
Accusative | commūnientem | commūniēns | commūnientēs commūnientīs |
commūnientia | |
Ablative | commūniente commūnientī1 |
commūnientibus | |||
Vocative | commūniēns | commūnientēs | commūnientia |
1When used purely as an adjective.