conquisiturus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Future active participle of conquīrō.
Participle[edit]
conquīsītūrus (feminine conquīsītūra, neuter conquīsītūrum); first/second-declension participle
- about to hunt, collect, investigate
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | conquīsītūrus | conquīsītūra | conquīsītūrum | conquīsītūrī | conquīsītūrae | conquīsītūra | |
Genitive | conquīsītūrī | conquīsītūrae | conquīsītūrī | conquīsītūrōrum | conquīsītūrārum | conquīsītūrōrum | |
Dative | conquīsītūrō | conquīsītūrō | conquīsītūrīs | ||||
Accusative | conquīsītūrum | conquīsītūram | conquīsītūrum | conquīsītūrōs | conquīsītūrās | conquīsītūra | |
Ablative | conquīsītūrō | conquīsītūrā | conquīsītūrō | conquīsītūrīs | |||
Vocative | conquīsītūre | conquīsītūra | conquīsītūrum | conquīsītūrī | conquīsītūrae | conquīsītūra |