consuo
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /ˈkon.su.oː/, [ˈkõːs̠uoː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈkon.su.o/, [ˈkɔnsuo]
Verb[edit]
cōnsuō (present infinitive cōnsuere, perfect active cōnsuī, supine cōnsūtum); third conjugation
Conjugation[edit]
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
- Aromanian: cos, coasiri
- Catalan: cosir
- Dalmatian: coser
- Franco-Provençal: codre, cosir
- Friulian: cusî
- Italian: cucire
- Neapolitan: cosere
- Occitan: cóser
- Old French: cosdre, coudre
- Old Galician-Portuguese: coser
- Romanian: coase, coasere
- Romansch: cuser, cusir
- Sardinian: cosie, cosire, cusiri, cusire
- Sicilian: cùsiri
- Spanish: coser
- Venetian: cuxir
References[edit]
- “consuo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- consuo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.