defensief
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from Middle French défensif. Equivalent to defensie + -ief.
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
defensief (comparative defensiever, superlative defensiefst)
Inflection[edit]
Declension of defensief | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | defensief | |||
inflected | defensieve | |||
comparative | defensiever | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | defensief | defensiever | het defensiefst het defensiefste | |
indefinite | m./f. sing. | defensieve | defensievere | defensiefste |
n. sing. | defensief | defensiever | defensiefste | |
plural | defensieve | defensievere | defensiefste | |
definite | defensieve | defensievere | defensiefste | |
partitive | defensiefs | defensievers | — |
Antonyms[edit]
Descendants[edit]
- → Indonesian: défénsif