dewiant

Polish

Etymology

Borrowed from French déviant.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɛ.vjant/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛvjant
• Syllabification: de‧wiant

Noun

dewiant m pers (female equivalent dewiantka)

1. deviant, pervert

   Synonym: zboczeniec

Declension

Declension of dewiant

	singular	plural
nominative	dewiant	dewianci/dewianty (deprecative)
genitive	dewianta	dewiantów
dative	dewiantowi	dewiantom
accusative	dewianta	dewiantów
instrumental	dewiantem	dewiantami
locative	dewiancie	dewiantach
vocative	dewiancie	dewianci

Related terms

adjective

• dewiacyjny

 

nouns

• dewiacja
• dewiacyjność

 

Further reading

• dewiant in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dewiant in Polish dictionaries at PWN