divinandus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Future passive participle of dīvīnō
Participle
[edit]dīvīnandus (feminine dīvīnanda, neuter dīvīnandum); first/second-declension participle
- which is to be divined
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dīvīnandus | dīvīnanda | dīvīnandum | dīvīnandī | dīvīnandae | dīvīnanda | |
Genitive | dīvīnandī | dīvīnandae | dīvīnandī | dīvīnandōrum | dīvīnandārum | dīvīnandōrum | |
Dative | dīvīnandō | dīvīnandō | dīvīnandīs | ||||
Accusative | dīvīnandum | dīvīnandam | dīvīnandum | dīvīnandōs | dīvīnandās | dīvīnanda | |
Ablative | dīvīnandō | dīvīnandā | dīvīnandō | dīvīnandīs | |||
Vocative | dīvīnande | dīvīnanda | dīvīnandum | dīvīnandī | dīvīnandae | dīvīnanda |