divinaturus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Future active participle of dīvīnō
Participle
[edit]dīvīnātūrus (feminine dīvīnātūra, neuter dīvīnātūrum); first/second-declension participle
- about to divine
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dīvīnātūrus | dīvīnātūra | dīvīnātūrum | dīvīnātūrī | dīvīnātūrae | dīvīnātūra | |
Genitive | dīvīnātūrī | dīvīnātūrae | dīvīnātūrī | dīvīnātūrōrum | dīvīnātūrārum | dīvīnātūrōrum | |
Dative | dīvīnātūrō | dīvīnātūrō | dīvīnātūrīs | ||||
Accusative | dīvīnātūrum | dīvīnātūram | dīvīnātūrum | dīvīnātūrōs | dīvīnātūrās | dīvīnātūra | |
Ablative | dīvīnātūrō | dīvīnātūrā | dīvīnātūrō | dīvīnātūrīs | |||
Vocative | dīvīnātūre | dīvīnātūra | dīvīnātūrum | dīvīnātūrī | dīvīnātūrae | dīvīnātūra |