dziejopis

Polish

Etymology

From dzieje +‎ -pis.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑɛˈjɔ.pis/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔpis
• Syllabification: dzie‧jo‧pis

Noun

dziejopis m pers

1. (archaic) chronicler (one who writes a chronicle)

   Synonyms: dziejopisca, dziejopisarz, kronikarz

Declension

Declension of dziejopis

	singular	plural
nominative	dziejopis	dziejopisowie
genitive	dziejopisa	dziejopisów
dative	dziejopisowi	dziejopisom
accusative	dziejopisa	dziejopisów
instrumental	dziejopisem	dziejopisami
locative	dziejopisie	dziejopisach
vocative	dziejopisie	dziejopisowie

Noun

dziejopis m inan

1. (archaic) chronicle (written account of events)

   Synonyms: dziejopismo, kronika

Declension

Declension of dziejopis

	singular	plural
nominative	dziejopis	dziejopisy
genitive	dziejopisu	dziejopisów
dative	dziejopisowi	dziejopisom
accusative	dziejopis	dziejopisy
instrumental	dziejopisem	dziejopisami
locative	dziejopisie	dziejopisach
vocative	dziejopisie	dziejopisy

Further reading

• dziejopis in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziejopis in Polish dictionaries at PWN