estatuir

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Portuguese

[edit]

Pronunciation

[edit]
 
  • (Brazil) IPA(key): /is.ta.tuˈi(ʁ)/ [is.ta.tʊˈi(h)], (faster pronunciation) /is.taˈtwi(ʁ)/ [is.taˈtwi(h)], /es.ta.tuˈi(ʁ)/ [es.ta.tʊˈi(h)], (faster pronunciation) /es.taˈtwi(ʁ)/ [es.taˈtwi(h)]
    • (São Paulo) IPA(key): /is.ta.tuˈi(ɾ)/ [is.ta.tʊˈi(ɾ)], (faster pronunciation) /is.taˈtwi(ɾ)/, /es.ta.tuˈi(ɾ)/ [es.ta.tʊˈi(ɾ)], (faster pronunciation) /es.taˈtwi(ɾ)/
    • (Rio de Janeiro) IPA(key): /iʃ.ta.tuˈi(ʁ)/ [iʃ.ta.tʊˈi(χ)], (faster pronunciation) /iʃ.taˈtwi(ʁ)/ [iʃ.taˈtwi(χ)], /eʃ.ta.tuˈi(ʁ)/ [eʃ.ta.tʊˈi(χ)], (faster pronunciation) /eʃ.taˈtwi(ʁ)/ [eʃ.taˈtwi(χ)]
    • (Southern Brazil) IPA(key): /es.ta.tuˈi(ɻ)/ [es.ta.tʊˈi(ɻ)], (faster pronunciation) /es.taˈtwi(ɻ)/
 

  • Hyphenation: es‧ta‧tu‧ir

Verb

[edit]

estatuir (first-person singular present estatuo, first-person singular preterite estatuí, past participle estatuído)

  1. to adjudicate

Conjugation

[edit]

Spanish

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Latin statuō.

Verb

[edit]

estatuir (first-person singular present estatuyo, first-person singular preterite estatuí, past participle estatuido)

  1. to establish, ordain

Conjugation

[edit]

Further reading

[edit]