fejetlen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

fej +‎ -etlen

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈfɛjɛtlɛn]
  • Hyphenation: fe‧jet‧len

Adjective[edit]

fejetlen (comparative fejetlenebb, superlative legfejetlenebb)

  1. headless
    Synonym: fej nélküli
    Antonym: fejes
  2. (rare) anarchic, confused, chaotic
    Synonyms: kusza, zűrzavaros, kaotikus

Declension[edit]

Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony)
singular plural
nominative fejetlen fejetlenek
accusative fejetlent fejetleneket
dative fejetlennek fejetleneknek
instrumental fejetlennel fejetlenekkel
causal-final fejetlenért fejetlenekért
translative fejetlenné fejetlenekké
terminative fejetlenig fejetlenekig
essive-formal fejetlenként fejetlenekként
essive-modal fejetlenül
inessive fejetlenben fejetlenekben
superessive fejetlenen fejetleneken
adessive fejetlennél fejetleneknél
illative fejetlenbe fejetlenekbe
sublative fejetlenre fejetlenekre
allative fejetlenhez fejetlenekhez
elative fejetlenből fejetlenekből
delative fejetlenről fejetlenekről
ablative fejetlentől fejetlenektől
non-attributive
possessive - singular
fejetlené fejetleneké
non-attributive
possessive - plural
fejetlenéi fejetlenekéi

Coordinate terms[edit]

Derived terms[edit]

Further reading[edit]

  • fejetlen in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN