gerundiv
Jump to navigation
Jump to search
Norwegian Nynorsk[edit]
Noun[edit]
gerundiv m (definite singular gerundiven, indefinite plural gerundivar, definite plural gerundivane)
Usage notes[edit]
- Up until July 1st 2005, it was standardized as a neuter noun.[1]
References[edit]
- ^ Rettskrivningsendringer fra 1. juli 2005 Fastsatt ved brev fra Kultur- og kirkedepartementet 16. februar 2005 [Spelling changes from July 1st 2005, as ordered by the Ministry of Culture and Church Affairs February 16th 2005.] (in Norwegian), p. 43
Romanian[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from French gérondif, from Latin gerundivum.
Noun[edit]
gerundiv n (plural gerundive)
Declension[edit]
Declension of gerundiv
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) gerundiv | gerundivul | (niște) gerundive | gerundivele |
genitive/dative | (unui) gerundiv | gerundivului | (unor) gerundive | gerundivelor |
vocative | gerundivule | gerundivelor |