heugelijk
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Alternative forms[edit]
Etymology[edit]
From Middle Dutch heugelijc, equivalent to heug + -(e)lijk. The original meaning of the first component, also found in verheugen (“to make happy”), was “joy”, giving rise to the original meaning of “joyous”. A second sense arose by reinterpretation under the influence of later heugen (“to remember”).[1]
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
heugelijk (comparative heugelijker, superlative heugelijkst)
Inflection[edit]
| Declension of heugelijk | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | heugelijk | |||
| inflected | heugelijke | |||
| comparative | heugelijker | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | heugelijk | heugelijker | het heugelijkst het heugelijkste | |
| indefinite | m./f. sing. | heugelijke | heugelijkere | heugelijkste |
| n. sing. | heugelijk | heugelijker | heugelijkste | |
| plural | heugelijke | heugelijkere | heugelijkste | |
| definite | heugelijke | heugelijkere | heugelijkste | |
| partitive | heugelijks | heugelijkers | — | |
References[edit]
- ^ Philippa, Marlies, Debrabandere, Frans, Quak, Arend, Schoonheim, Tanneke, van der Sijs, Nicoline (2003–2009) Etymologisch woordenboek van het Nederlands (in Dutch), Amsterdam: Amsterdam University Press