illecto
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology 1[edit]
Alternative forms[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical Latin) IPA(key): /ilˈlek.toː/, [ɪlˈlʲɛkt̪oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ilˈlek.to/, [ilˈlɛkt̪o]
Verb[edit]
illectō (present infinitive illectāre, perfect active illectāvī, supine illectātum); first conjugation
- to allure, to attract, to entice, to invite, to seduce
- 1839 [8th century CE], Paulus Diaconus, edited by Karl Otfried Müller, Excerpta ex libris Pompeii Festi De significatione verborum, page 117, line 9:
- L a c i t in fraudem inducit. Inde est allicere et lacessere; inde lactat, illectat, delectat, oblectat.
- (please add an English translation of this quotation)
Conjugation[edit]
Derived terms[edit]
- illectātiō
- illectāmentum
- illectīvus (Mediaeval)
- illectrīx (Late Latin)
References[edit]
- “illecto (inl-)”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- (inl-) illecto (inl-) in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 770/3.
- “illectō” on page 827/3 of the Oxford Latin Dictionary (1st ed., 1968–82)
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “illectare”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 509/2
Etymology 2[edit]
See the etymology of the corresponding lemma form.
Pronunciation[edit]
- (Classical Latin) IPA(key): /ilˈlek.toː/, [ɪlˈlʲɛkt̪oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ilˈlek.to/, [ilˈlɛkt̪o]
Participle[edit]
illectō
Etymology 3[edit]
See the etymology of the corresponding lemma form.
Pronunciation[edit]
- (Classical Latin) IPA(key): /ilˈleːk.toː/, [ɪlˈlʲeːkt̪oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ilˈlek.to/, [ilˈlɛkt̪o]
Adjective[edit]
illēctō